Mum

Esa liña imposibel de resquebrar. Ese todo que fixo da luz do día un paso doente para aquela muller. Ollaa, ela mira por ti. Sangue, latexo descompasado no inóspito lugar que dicimos chamar – terra – mais en terra de ninguén, segue collendo un chisco mais dese tesón, e os agarimos desbordan nun mar de calma. Medrar non é sinxelo. Deixar de vivir a través dun mesmo, non ten que selo. Entregoume pois, o 23 daquel inverno do 91 o agasallo dun “a miña vida pola tua”. She´s the one.